SPOTKANIA TEATRÓW JEDNEGO AKTORA 2010

44. międzynarodowe WROCŁAWSKIE SPOTKANIA TEATRÓW JEDNEGO AKTORA
21-23.11.2010 r. Wrocław


20.11.2010, 39.OFTJA - POKAZ MISTRZOWSKI


BOGUSŁAW KIERC
MÓJ TRUP
na podstawie tekstów Adam Mickiewicza
19.11.2010 (piątek)
godz. 21.15

scenariusz, reżyseria i scenografia: Bogusław Kierc
premiera: 20 kwietnia 2008

Poeta, aktor, reżyser, autor ponad dwudziestu książek poetyckich, kilku eseistycznych oraz dramatów i opracowań literackich; edytor dzieł Rafała Wojaczka, jego biograf (wydał książkę „Rafał Wojaczek. Prawdziwe życie bohatera”), pedagog w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Filia we Wrocławiu. Pracuje w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Laureat festiwali teatrów jednego aktora. W 2004 roku za spektakl „Zaskroniec” otrzymał Grand Prix WROSTJA. W 2008 roku zachwycił publiczność swoją grą w autorskim spektaklu „Mój trup”, za który na 42. WROSTJA otrzymał Nagrodę Wojewody Dolnośląskiego. Spektakl był również prezentowany na festiwalach na Litwie (nagroda specjalna w Kownie) i Słowacji.
Spektakl „Mój trup” jest w dwojakim sensie przewrotną grą albo przewrotnie graną obecnością. To tylko kwestia ujęcia, kąta patrzenia (myślenia), by własną rzeczywistość po śmierci ewokować jeszcze z tej strony. Słowa zapisał Mickiewicz przed swoją śmiercią, ale po jego śmierci wypowiada je ktoś, komu Mickiewiczowski status „żywego trupa” jest niemal osmotycznie bliski, więc - mówiąc niejako „w imieniu” Mickiewicza – ma poczucie, że i Mickiewicz wypowiedział te słowa w imieniu niejednego Adama, którego „trup w pośrodku was zasiada, w oczy zagląda wam i głośno gada”.
Przedstawienie Bogusława Kierca jest opowieścią o śnieniu własnej trupiości, czy – odważniej mówiąc – śnieniem swojej trupiości. Jawnie teatralnym. I chodzi tu o teatr bezpośredniego wyznania. Bezwstydnie eschatologiczny.
„Bogusław Kierc - w monodramie „Mój trup”, którego premiera odbyła się w Teatrze Szkolnym we wrocławskiej filii krakowskiej PWST, skomponowanym z wierszy Adama Mickiewicza, nierzadko przewrotnie zinterpretowanych, dowodzi, że aktor bez wspomagania światłem, muzyką i nowoczesną techniką jest w stanie zawładnąć widzami. Za jedyny rekwizyt ma szklankę z wodą, która okaże się wulkanem pełnym lawy. Wybitne osiągnięcie”. (Tomasz Miłkowski, „Przegląd”).

Bilety: 10 zł (normalny), 5 zł (ulgowy)

LATEFA AHRRARE (Maroko)
KAFARNAUM
21.11.2010 (niedziela)
godz. 15.00

na podstawie poezji Yassin Adnana
reżyseria: Latefa Ahrrare
choreografia: Sachar Zarif i Khalid Benghrib
premiera: kwiecień 2010

Marokańska aktorka i reżyserka, która w repertuarze ma już spektakl próbujący zatrzeć granice między poezją a teatrem oparty na wierszach Mohamouda Darwisha, w „Kafarnaum” ponownie wykorzystuje swój znakomity warsztat aktorski, by materię wiersza „Rafa Apokalipsy” Yassina Adnana przeistoczyć w przedstawienie. Trybem swoistej paraboli przywołuje w nim pamięć o dziejach biblijnego miasta w VIII w zdruzgotanego przez trzęsienie ziemi, a potem odbudowanego w nieco innym miejscu i znów z nieznanych przyczyn opuszczonego przez mieszkańców. Jego rozkwit i rozpad, rojne życie i śmierć przez wyludnienie zwróciły uwagę aktorki na los przeznaczony każdemu miejscu, człowiekowi czy międzyludzkiej więzi – jak galilejskie Kafarnaum przeżywającym trzęsienie ziemi i zmartwychwstania
O swoim nowym teatralnym przedsięwzięciu Latefa Ahrarre napisała:
„Kafarnaum” to opowieść o kobiecie, która wspomina chwile, gdy czuła się samotna we własnym ciele. Ciele owiniętym we wspomnienia z dzieciństwa, ciele naznaczonym śladami okresu dojrzewania. Opowieść o kobiecie, która w swym ciele i duszy zachowuje relikty przeszłości: ludzi, religie, sny i tradycje, a jednocześnie poszukuje wolności... Ale czym jest wolność? Czy to słowo: rzeczownik? Czy może kostium? Burka? Czy dla tej kobiety to symbol emancypacji? Czy może tylko przeskok z jednego życia w inne?”

Bilety: 20 zł (normalny), 10 zł (ulgowy)

21.11.2010 DZIEŃ WYSZEHRADZKI (Czesi, Polacy, Słowacy)

DIANA TONIKOVÁ (Czechy)
NIE MOGĘ WYJŚĆ ZE ZDUMIENIA, CZYLI TAŃCE IRLANDZKIE WOKÓŁ CZECHÓW
21.11.2010 (niedziela)
godz. 17.00

scenariusz: Julek Neumann i Maureen McManus
reżyseria: Julek Neumann
premiera: 2 października 2009
irlandzka muzyka folkowa

Urodzona w 1981 roku w czeskim mieście Most, absolwentka Akademii Sztuk Teatralnych im. Leoša Janáčka w Brnie. Swoją karierę rozpoczęła w 2007 roku i od tamtej pory kontynuuje ją w teatrze w Cheb. Wśród jej dotychczasowych ról można znaleźć postaci Violi (Wieczór Trzech Króli, Szekspir), Girleen (Samotny Zachód, McDonagh), Margaret Hughes (Compleat Female Stage Beauty, Hatcher) czy kobiety z agencji (La Terasse, Carriere).
Do stworzenia spektaklu łączącego irlandzkie tańce i czeskie przekleństwa czeskiemu pisarzowi i reżyserowi, Julkowi Neumannowi, posłużyło kilka serii autentycznych obelg autorstwa jego irlandzkiej żony, Maureen McManus.
Maureen nienawidzi irlandzkiego folkloru. Mąż, AJ, wplątuje ją w prezentację tańców irlandzkich. Gdy zbliża się czas rozpoczęcia wykładu, AJ się spóźnia i Maureen musi zacząć sama, mając nadzieję, że jej mąż się wkrótce pojawi.
Z początku wyrażane przez nią opinie są pozytywne i zachęcające, a kobieta postrzega Czechów jako ludzi nieco dziwnych i zabawnych, podobnych do Irlandczyków, choć różniących się w szczegółach. W miarę próżnego oczekiwania (mężczyzna w końcu nie pojawia się wcale) jej wykład coraz mniej dotyczy cech łączących Czechów i Irlandczyków. W zapowiedziany pokaz i lekcję tańców irlandzkich wkradają się osobiste przemyślenia Maureen na temat jej samej i jej związku z mężem. Opierając swoje wynurzenia na obserwacjach z życia codziennego, Maureen rysuje bardzo niepochlebny obraz narodowego charakteru Czechów, a jej autorefleksja przeradza się w gwałtowny atak na czeskie społeczeństwo.
Jej punkt widzenia, sposób rozumowania i skróty myślowe są oczywiście komiczne, naciągane i pokrętne. W tym samym stopniu, w jakim portretują Czechów, ukazują jej własną osobowość i problemy. Przedstawienie w dużej mierze zbudowane jest na interakcji z publicznością. Widzowie otrzymują mają możliwość zdecydowania o losach bohaterki przez głosowanie.

Bilety: 20 zł (normalny), 10 zł (ulgowy)

LUKÁŠ ŠEPTÁK (Słowacja)
Franz Kafka
LIST DO OJCA
21.11.2010 (niedziela)
godz. 19.00

tłumaczenie: Vojtěch Saudek, Perla Bžochová
scenariusz: Lukáš Šepták, Jana Oľhová
reżyseria: Jana Oľhová
premiera: 30 czerwca 2009

W 2010 roku ukończył 5-letnie studia na Akademii Sztuk Pięknych w Bańskiej Bystrzycy na Wydziale Sztuk Dramatycznych.
W ramach swoich zainteresowań sztuką ruchu zdobywał umiejętności w zakresie tańca “ulicy” (zwłaszcza hip-hopu i Electric Boogie) .
Podczas studiów zainspirowała go pantomima, którą zgłębiał na warsztatach prowadzonych przez Juraja Benčíka. Pasjonuje go sztuka cyrkowa, dlatego ma zamiar zdobywać nowe umiejętności w tej dziedzinie (żonglerka, jazda na motocyklach, akrobatyka). Uczenie się nowych rzeczy jest dla niego wyzwaniem i okazją do rozwijania swego warsztatu aktorskiego.
Brał udział w spektaklach tanecznych i dramatycznych realizowanych na podstawie sztuk Antoniego Czechowa i Henryka Ibsena.
Spektakl „List do ojca” opowiada o głównych życiowych problemach Franza Kafki. Powstał na kanwie listu, który Kafka w dojrzałym już wieku zaadresował do ojca. Pisze w nim o przemilczanych trudnych relacjach między nimi. Franz pragnął, aby list złagodził dawny spór i stał się podstawą ich porozumienia. Spór, w którym Franz czuje się pokonany, ponieważ nie umiał sprostać oczekiwaniom i wymaganiom ojca, w następstwie czego całe swoje życie uważa za niespełnione. Jest nieudacznym synem swego ojca.

Bilety: 20 zł (normalny), 10 zł (ulgowy)

EWA BŁASZCZYK (Polska)
ROK MAGICZNEGO MYŚLENIA
21.11.2010 (niedziela)
godz. 21.00

wg Joan Didion
premiera: 14 listopada 2008 (Teatr Studio w Warszawie)

Aktorka teatralna i filmowa oraz utalentowana wykonawczyni piosenek Agnieszki Osieckiej, Jonasza Kofty i Jacka Janczarskiego. Absolwentka warszawskiej PWST, aktorka Teatru Współczesnego i Teatru Narodowego w Warszawie, Od 1994 roku gra w Teatrze Studio. Na ekranie debiutowała w serialu „Polskie drogi” w 1976 roku. Cztery lata później została Zoją Furman, działaczką ZWM, w serialu „Dom”. W jej dorobku filmowym szczególne miejsce zajmuje współpraca z reżyserem Wiesławem Saniewskim. Niezwykłą popularność przyniósł aktorce serial „Zmiennicy”, w którym bohaterka przebiera się za mężczyznę i jeździ jako kierowca taksówki.
„Rok magicznego myślenia” to tytuł powieści amerykańskiej pisarki Joan Didion. W 2005 roku, po niespodziewanej śmierci męża i dramatycznej, śmiertelnej chorobie jedynej córki, autorka napisała tę niezwykłą książkę. Powieść, nagrodzona National Book Award w 2005 roku, została przez nią przerobiona na tekst sceniczny i wystawiona przez Davida Hare'a najpierw na Brodway'u, później w National Theatre w Londynie, w znakomitym wykonaniu Vanessy Redgrave (2007 rok); wkrótce została również zrealizowana w Sydney (w reżyserii Cate Blanchett, wyk. Robin Nevyn).
Podstawowym wątkiem dramatycznym „Roku magicznego myślenia” jest specyficzna walka, jaką skłonna do kontrolowania siebie i innych psychika bohaterki toczy z rzeczywistością, nie przyjmując do końca nieodwracalności faktów, z którymi ma do czynienia. Sugestywna i żywa proza Didion, będąca rodzajem autoanalizy, a zarazem ostatnią deską ratunku wobec niemożliwego dla niej do przełknięcia poczucia bezradności, jest próbą podzielenia się z widzem tym, co wydaje się nieprzekazywalne, próbą znalezienia partnera-wspólnika. Ów aktywny charakter monodramu, jego bezpośredniość, prosta i operująca konkretem narracja, nadają mu duży walor sceniczny, stanowiąc znakomity materiał dla aktorskiej i egzystencjalnej wypowiedzi.
„Ewa Błaszczyk znalazła w sztuce «Rok magicznego myślenia» amerykańskiej pisarki Joan Didion zapis doświadczenia podobnego do tego, które stało się jej udziałem. Didion w krótkim czasie straciła męża i musiała zmierzyć się z chorobą córki. W pamiętniku, a potem w opartym na nim dramacie zdała z tego relację. Przedstawienie Błaszczyk utrzymane jest w krańcowo surowej formie. Jest tak intymnie, jak pozwala na to scena teatralna. Aktorka prowadzi swą opowieść rzeczowo, nie pozwala sobie na łzy, nie zależy jej na wywołaniu współczucia. A jednak historia Didion i Błaszczyk wyklucza obojętność. Oto kobieta, która w jednej chwili traci całe dotychczasowe życie i zostaje zmuszona do walki. Ból zostaje przekuty w energię
Rzadko teatr jest tak blisko życia” (Jacek Wakar).

Bilety: 30 zł (normalny), 10 zł (ulgowy)

AGATA KUCIŃSKA (Polska)
Lidia Amejko
ŻYWOTY ŚWIĘTYCH OSIEDLOWYCH
22.11.2010 (poniedziałek)
godz. 19.00

adaptacja z domieszką inwencji własnej, reżyseria, scenografia i projekty lalek: Agata Kucińska
muzyka: Sambor Dudziński
premiera: 5 listopada 2010 (Teatr Ad Spectatores Scena w Browarze Mieszczańskim)
czas trwania: 60 min
Teatr Ad Spectatores - Scena Inicjatyw Aktorskich


Zanim obroniła doktorat na wrocławskim Wydziale Lalkarskim krakowskiej PWST, zanim trafiła na studia do szkoły teatralnej, zdążyła zostać laureatką Festiwalu ewentualnych Talentów Aktorskich, wystąpić w spektaklu „Zapiski o kwitnieniu” na scenie teatru Kalambur. Potem trafiła do szalenie twórczej paczki młodych ludzi - Grupy Artystycznej Ad Spectatores pod Wezwaniem Calderona – to był rok 2001 i jest w nią nadal związana licznymi projektami artystycznymi.
Ma na koncie ponad trzydzieści premier, a z tego ponad dwadzieścia w tej artystycznej formacji, gdzie też debiutowała w roli reżysera monodramu „Sny” i pokazała go z wielkim sukcesem jako swoją pracę dyplomową. Sama adaptowała niezwykle trudny utwór Iwana Wyrypajewa, sama wymyśliła i sama wykonała lalki, sama wreszcie znakomicie zagrała. „Sny” są entuzjastycznie przyjmowane gdziekolwiek je pokazuje i dały jej cały worek nagród na różnych festiwalach.
Etatowo związana jest z Wrocławskim Teatrem Lalek oraz Wydziałem Lalkarskim szkoły teatralnej, gdzie jest wykładowcą i prowadzi zajęcia.
O „Żywotach Świętych Osiedlowych”, które zobaczymy, tak sama napisała:
Bohaterowie spektaklu to zwykli mieszkańcy jednego z osiedlowych blokowisk.
W Genesis, rozpoczynającym opowieść, wyjaśnia się, jak powstało Osiedle - miejsce wszystkich późniejszych zdarzeń. Okazuje się, że gdy szóstego dnia Bóg ukończył budowę świata, zostało mu jeszcze w betoniarce trochę szarej masy. Nie wiedział, „co z tą resztówką zrobić, żeby mu się grucha nie zabiła”, więc rzucił niepotrzebną resztę gdzieś na koniec świata. Zatem wszyscy bohaterowie rozpoczynają życie z pozycji odrzutków - niechcianych przez stwórcę i niepotrzebnych światu. To rodzi w nich obsesyjną potrzebę nadania życiu wartości i sensu, więc pewnego dnia wybierają spośród siebie osobę, która stworzy o każdym legendę i uwieczni ich obecność.
Nazywają się świętymi a legendy - krótkie raporty z ich życia - mają być na tę świętość dowodem.
I tak powstaje szereg nietypowych przypowieści: pustelnik Egon, który od dawna nie grzeszy tylko dlatego, że jest na to zbyt stary, doprowadza do oczyszczenia z win pełne grzechów programy telewizyjne, misjonarka Apollonia ma potrzebę niesienia pomocy potrzebującym pomocy, więc zatrudnia się w burdelu, zaś wolontariuszka Kunerta opiekuje się porzuconymi przez ludzi zapomnianymi marzeniami.


23.11.2010 MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ MONODRAMÓW

SAMAA IBRAHIM (Egipt)
CARMEN
23.11.2010 (wtorek)
godz. 15.00

scenariusz: Samaa Ibrahim
tłumaczenie z arabskiego na angielski : Abdelrehim Youssef
reżyseria: Samaa Ibrahim i Aiman Elkhyat
aranżacja muzyczna: Aiman Elkhyat
oryginalna muzyka: Georges Bizet

Autorka, aktorka, reżyserka, absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych z dyplomem krytyka artystycznego Akademii Sztuk w Kairze. Dyrektorka i założycielka grupy „Sky Mime”. Projektantka dekoracji dla Opery Egipskiej. Przez prasę swego kraju przedstawiana jako jedna z ikon teatru egipskiego.
Samaa Ibrahim urodziła się w Aleksandrii w Egipcie w 1975 roku. W 1986 przedstawiła swoją pierwszą profesjonalną produkcję teatralną, pantomimę zatytułowaną „Machine Age”. By prezentować swoją własną sztukę, w której ruch, kolory i śpiew wyrażają uczucia współczesnych ludzi stających w obliczu różnorodnych problemów i zdarzeń, w 1995 roku razem z Aiman Elkhyat założyła grupę teatralną „Sky Mime”. Grupa brała udział w wielu festiwalach teatralnych, takich jak Międzynarodowy Festiwal Monodramu w Fudżajrze czy Festiwal Teatru Eksperymentalnego w Kairze.
Spektakl teatru jednego aktora pt. „Carmen” to pierwszy krok w stronę nowej wizji teatru stworzonej przez Samaę i Aimana. Bohaterką jest biedna, niepiśmienna sprzątaczka zatrudniona w teatrze, która zamiata i myje scenę przed przedstawieniem „Carmen” Bizeta. Podczas pracy daje upust swoim żalom, nadziejom i ogarniającej ją frustracji. Kobieta pozwala, aby bohaterka opery Bizeta zaczęła żyć w jej wyobraźni; zaczyna się z nią identyfikować, a historie ich losów powoli splatają się w jedną opowieść. Dzieje się tak, ponieważ w głębi serca obie Carmen poszukują wolności i kochają życie, a fakt, że jedna z nich jest ubogą, niewykształconą sprzątaczką, nie ma tu znaczenia.

Bilety: 10 zł (normalny), 5 zł (ulgowy)

KRZYSZTOF GRABOWSKI (Polska)
MIŁKA
wg „Piaskownicy” Michała Walczaka
23.11.2010 (wtorek)
godz. 17.00

scenariusz i reżyseria: Krzysztof Grabowski
premiera: 2009

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Filia we Wrocławiu. W latach 2006-2009 aktor Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, od 2009 Teatru im. A. Sewruka w Elblągu.
Zagrał m.in. role: Wasilij Solony („Trzy siostry”, reż. Piotr Kruszczyński), Norfolk („Trzeci”, reż. Monika Dobrowlańska), Azor („Wieczorynka”, reż. Ula Kijak), Lowa („Nelly”, reż. Natalia Korczakowska), Kazimierz Rudziański („Opętani”, reż. Krzysztof Garbaczewski), Mazepa („Mazepa”, reż. Wiaczesław Żiła), Maksym Iljin („Ruski miesiąc”, reż. Giovanny Castellanos).
„Miłka” to spektakl zainspirowany „Piaskownicą” Michała Walczaka. Ze słynnego już dramatu, który wręcz nierozerwalnie kojarzy się z dwójką głównych bohaterów, została wyrzucona Miłka. Pozostał Protazek. Sam sobie. Próbuje walczyć, ale sam nie wie o co. Próbuje walczyć, ale nie wie dla kogo. Walczy, choć nie ma nawet z kim. Chce krzyczeć i nie ma na kogo. Sam nie wie gdzie jest, kim jest i nie wie, czy kogokolwiek to interesuje.
„Krzysztof Grabowski odgrywa relację między chłopczykiem i dziewczynką w piaskownicy. Sugeruje też dziecięce inicjacje. Jako osobowość aktorska jest wiarygodny i ciekawy. Operuje lalką Batmana, czyli zabawką, i poduszką, która uosabia koleżankę z piaskownicy Miłkę. Samo wczuwanie się w perypetie komiksowej i filmowej postaci Batmana jest również ironicznym uśmiechem w stronę kultury popularnej, łatwej i wszechobecnej.
Monodram wyróżnia się dobrym scenariuszem i dobrą grą aktorską. Momentami jest naprawdę zabawny. A dżdżownica zjadana przez Protazka może obrzydzić widza, tak jakby przechodziła przez jego gardło”(Karolina Tomczak, Gazetka Festiwalowa WROSTJA 2009).
Spektakl został nagrodzony na 38. Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu w 2009 roku

Bilety: 20 zł (normalny), 10 zł (ulgowy) - wejście na dwa spektakle zrealizowane na podstawie "Piaskownicy", w wykonaniu K. Grabowskiego i W. Czubenko

WSIEWOŁOD CZUBENKO (Rosja)
Michał Walczak
PIASKOWNICA
23.11.2010 (wtorek)
godz. 17.00

adaptacja, reżyseria, i opracowanie muzyczne: Stanisław Melski
premiera: 31 marca 2010
spektakl w języku rosyjskim


Absolwent Moskiewskiej Akademii Teatralnej GITIS. Od 1992 do 2001 roku był aktorem Teatru Dramatycznego dla Dzieci i Młodych Widzów w Wołogdzie. Z jego zespołem wziął udział w wielu festiwalach, m.in. w Tunezji, Luksemburgu, na Białorusi, Ukrainie, w Macedonii, Egipcie i Rosji. Honorowy artysta Federacji Rosyjskiej i laureat licznych nagród, m.in. odznaczony medalem Rosyjskiej Akademii Literackiej. Jego monodramy „Kicia” i „Anioł o imieniu Tewje” były pokazywane w Kijowie, Moskwie, Sankt Petersburgu, Paryżu, Kairze i Hanowerze oraz nagradzane m.in. we Wrocławiu (Nagroda Publiczności) i Toruniu.
Bohaterami „Piaskownicy” są ludzie, o których właściwie nic nie wiemy. On, Protazy, zafascynowany Batmanem, symbolem popkultury i nowoczesnego świata, i ona, Miłka chodząca ze swoją szmacianą lalką. Chłopak uważa, iż piaskownica należy tylko do niego, bawi się w niej w zabijanie i ratowanie ludzi - jak Batman. Natomiast dziewczynka jest cicha i spokojna. Nieopatrznie wchodzi na terytorium Protazka naruszając ustalony przez niego regulamin. Nieoczekiwanie zakochują się w sobie, a sztuka pokazuje kolejne etapy rozwijającego się uczucia.
„(…) Choć Michał Walczak «Piaskownicę» napisał dziewięć lat temu, to jest to jedyna sztuka najmłodszego pokolenia dramaturgów, która miała kilka premier. Tym razem trafiła do teatru jednego aktora, bo też świetnie nadaje się do takiej adaptacji. Reżyser Stanisław Melski i aktor Wsiewołod Czubenko w najmniejszym stopniu nie naruszyli autorskiego przesłania. A postać Miłki rosyjski aktor wykreowuje w naszej wyobraźni. Precyzyjnie utrzymuje siłę dwoistości tego dramatu osadzonego w dziecięco-dorosłości. Bo jest to dramat chłopca-mężczyzny, który wypadł poza społeczność. Nie potrafi nawiązać prawdziwego kontaktu z drugim człowiekiem.
Czubenko też nie gra ani chłopca, ani mężczyzny. Bardzo subtelnymi środkami pokazuje człowieka zawieszonego w próżni, niedojrzałego emocjonalnie. Nie ośmiesza swojego bohatera, tylko momentami w humorystyczny nawet sposób pokazuje, do czego prowadzi zamknięcie się w swoim świecie. Nawet rodzące się uczucie nie było w stanie wyrwać jego bohatera z tego zaklętego kręgu samotności”(Krzysztof Kucharski, „Polska*Gazeta Wrocławska”, 04.2010).

Spektakl przygotowany z inicjatywy organizatorów
Wrocławskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu (WROSTJA)

Bilety: 20 zł (normalny), 10 zł (ulgowy) - wejście na dwa spektakle zrealizowane na podstawie "Piaskownicy", w wykonaniu K. Grabowskiego i W. Czubenko

DANIEL LUDWIG (Szwajcaria)
MOHAMMED JEDZIE ROWEREM
23.11.2010 (wtorek)
godz. 19.30

scenariusz: Daniel Ludwig
reżyseria: Lubosch Held-Hrdina
premiera: kwiecień 2006


Aktor, reżyser i dramatopisarz pochodzi ze Szwajcarii. Do roku 1984 studiował aktorstwo i pantomimę, potem doskonalił swój warsztat teatralny na scenach Teatrów Miejskich w Bernie, Lubece, Hamburgu i Freiburgu. Od 1995 roku jest „wolnym strzelcem”. Jako przedstawiciel Szwajcarskiej Rady Sztuk „Pro Helvetica” pracował w Palestynie, Egipcie, Republice Południowej Afryki i Burkina Faso. Brał udział w rozlicznych festiwalach Międzynarodowego Instytutu Teatralnego w Macedonii, Armenii, Niemczech, na Łotwie i Ukrainie. Zdobywał nagrody dla najlepszego aktora festiwalu (m.in. w Zurychu), co owocowało zaproszeniami do współpracy ze scenami w różnych zakątkach świata.
Daniel Ludwig jest autorem pięciu chętnie i z powodzeniem teatralizowanych sztuk dramatycznych. Pisuje reportaże podróżnicze i teksty kulturoznawcze dla gazet i magazynów. Może też pochwalić się sukcesami sportowymi: jeździ konno, zdobył licencję paralotniarza, jest instruktorem nurkowania i uczestnikiem Tour d' Afrique – rajdu na rowerze góralskim z Kairu do Kapsztadu.
„Mohammed jedzie rowerem” to historia uchodźcy politycznego z Afryki, który w trakcie podróży na północ spotyka grupkę zachodnich turystów na rowerach. Spotkanie ma miejsce na Pustyni Nubijskiej w głębi Sudanu, punkcie uchodzącym za jedną z kolebek ludzkości. Podróż Mohameda na północ to emigracja, podróż turystów na południe to rekreacja...

Bilety: 20 zł (normalny), 10 zł (ulgowy)